ابزارگیرهای فشنگی که از مهره با واسطه ساچمه برای گیرش ابزار استفاده می‌کنند نامهای تجاری مختلفی مانند MONOforce یا Power Chuck دارند که در ایران نام مونوفورس برای این ابزارها پرکاربردتر است. همانند ابزارگیرهای فشنگی معمولی با کمک فشنگی‌های مختلف رنج وسیعی از قطر ابزار با یک ابزارگیر قابل گرفتن است.

به علت استفاده از فشنگی استوانه‎ ای و بلندتر  که به طور یکنواخت‌تر در کل قطر و طول فشرده می‌شود نیروی گیرشی ابزار بسیار بالاست. ضمن آنکه به دلیل ساختاری که در ادامه توضیح داده میشود دقت مکانیزم بالاست. از این روست که این ابزارها با عبارات High precision Ulta-tight توصیف می‌شوند. این ابزارگیر برای ماشینکاری دقیق یا سنگین یا ابزار با طول بیرون زدگی زیاد کاربرد دارد؛ جایی که گشتاورهای خمشی و پیچشی وارد به ابزار بسیار بالاست.

در این نوع ابزارگیر با چرخش مهره بیرونی (با واسطه ساچمه‌های رولر) سطح بیرونی بدنه نگهدارنده ابزار را که مخروطی با زاویه کم است فشرده می‌کند تا ابزار را بگیرد. بدنه نگهدارنده دیواره‌ای ضخیم دارد و دارای 6 شیار  طولی است. این طرح منجر به فشردن یکنواخت و بسیار محکم فشنگی می‌گردد که باعث گیرشی صلب و جلوگیری از سر خوردن ابزار (حرکت ابزار در جهت طولی داخل ابزارگیر) می‌گردد.

در مقام مقایسه با ابزاگیرهای مشابه و هم رده، زمانی که ابزارگیرهای حرارتی (Shrink Fit) در اختیار نیست ابزارگیرهای مونوفورس یا هیدرولیک می‌توانند به عنوان جایگزین استفاده شوند. کلاس لنگی ابزارگیر مونوفوس همانند نوع حرارتی 5 میکرون است، با این تفاوت که این لنگی برای ابزار مونوفورس در طولهای سه برابر قطر ابزار (3x D) قابل حصول است ولیکن برای ابزارگیرهای حرارتی در طول بیشتر (4x D) هم این دقت قابل حصول است. البته این کلاس لنگی به این معنی نیست که تمامی سازندگان ابزار مونوفورس می‌توانند به این دقت دست پیدا کنند.

در انواع حرارتی و هیدرولیک برای هر قطر ابزار یک ابزارگیر نیاز است (قیمت خود ابزارگیرها هم بیشتر است) در حالیکه در ابزارگیر مونوفورس با یک ابزارگیر رنج وسیعی از قطر ابزارها قابل گرفتن است که از این جهت گزینه اقتصادی تری نسبت به دو نوع ابزارگیر همرده می‌باشد. در مقابل قطر بیشتر ابزارگیر (مهره بزرگ به واسطه ساچمه‎ها) باعث محدود شدن کاربرد آن در فضاهای محدود حفره‎های ماشینکاری می‌گردد. هر چند که عموما از آنجا که این ابزارگیرها برای طولهای بیرون زدگی زیاد استفاده میشوند لذا قطر بزرگ ابزارگیر همیشه محدود کننده نیست.

ابزارگیرهای مونوفورس معمولا با دنباله‌های SK، BT، BBT و یا HSK عرضه می‌شوند.  رنج قطر ابزارهای قابل گرفتن از 3 تا 32 میلی‌متر است هر چند که رنج 3 تا 25 (با ابزارگیر سایز C32) مرسوم تر و پرکاربردتر است.

گرفتن ابزار در ابزارگیر با چرخش مهره و سفت کردن آن با آچار انجام می‌گیرد. آچار نوع C همان آچاری است که برای سفت کردن فشنگی های OZ نیز استفاده میشود و در اصطلاح ماشینکاران یا بازاری به آن آچار چاک‌نت گفته می‌شود.

سفت کردن مهره نکاتی دارد که در ادامه آورده میشود:

• هیچگاه مهره ابزارگیر را خالی (بدون وجود ابزار داخل آن) سفت نکنید.
• پس از آنکه مهره را اندکی با دست سفت کردید، آنرا با آچار با نیروی معمولی سفت‌تر کنید.
• برای سفت‌کردن آچار از ضربه چکش یا لوله (افزایش طول) استفاده نکنید.
• برای عملیات پرداخت (که لنگی دورانی بهتری مورد نیاز است) می‌توان مهره را تنها با فشار زیاد دست سفت کرد یا اینکه پس از سفت کردن با آچار یکی دو درجه مهره را شل کرد.

ماشینکاری با ابزار بلند با ابزارگیر مونوفورس

https://www.aparat.com/v/RAyQZ